Historia OGSF: Kronika Marzeń i Wspomnień Rozdział 1: Początek Legendy Wszystko zaczęło się we wrześniu 2022 roku, przy "Legendarnej Ścianie". Miejsce, które dla innych było zwykłym betonowym murkiem, dla nas stało się symbolem nowego początku. To tutaj Kazik (Lil 17) i Kapi miejący jedynie 10 lat wpadli na pomysł, by stworzyć coś, co będzie większe niż my sami – OGSF. Z czasem dołączyli kolejni: Big Smoke, SmØB, Grzesiu. Pierwsze dni były proste, ale pełne marzeń. Pisaliśmy tagi, tworzyliśmy muzykę, a "Wiśnia ZPW – Jebać te Kurwy" brzmiała w tle, budując atmosferę niepowtarzalnych chwil. Każdy z nas czuł, że tworzymy coś wyjątkowego. Rozdział 2: Wzloty i Upadki Rok 2023 był czasem akcji. Udało nam się wykonać osiem misji, z czego sześć zakończyło się sukcesem. Stare nazwy naszego gangu – od Gangu Legendarnej Ściany po OGS – zmieniały się jak my sami, dojrzewając i przybierając nowe kształty. Najbardziej pamiętne były jednak graffiti: na "Kampie OGSF" oraz na "Górce Śmierci". Nie wszystko szło gładko. Konflikty z TFL, LOD czy "Gangiem" Nazara były naszą codziennością. Wrogów przybywało, ale najwięksi z nich to Nazar i jego ekipa. Z nim nigdy nie było łatwo, ale to nas nie powstrzymywało. Wręcz przeciwnie – tylko nas wzmacniało. Rozdział 3: Życie Na Kampach Legendarna Ściana, Rury, Fotele, "Kampa OGSF" – te miejsca były naszym domem. To tam tagowaliśmy, tworzyliśmy muzykę i dzieliliśmy się wszystkim, co mieliśmy. Każdy dźwięk Ice Cube’a, Eazy-E czy naszego "TFL Wypierdalaj Na Podwalu" był jak hymn naszej ekipy. Kiedyś na Kampie zjawiło się nas aż piętnastu – rekord, który do dziś wspominamy. Każdy miał swoje miejsce, swoją rolę. Kazik i Kapi byli naszym sercem, SmØB i Grzesiu – duszą, a reszta dodawała energii, której nic nie mogło stłumić. Rozdział 4: Koniec Pewnej Ery Listopad 2024. Rury. Tam, gdzie zaczynało się tyle wspólnych historii, przyszło nam powiedzieć sobie "do widzenia". To był trudny moment, bo OGSF było czymś więcej niż ekipą. Było naszym życiem, naszym snem o wolności. Ostateczne słowa, które padły, były pełne wdzięczności. Za wszystkie te chwile, za barwy, które nas łączyły: czarny, biały, szary. Za muzykę, za graffiti, za herbatiane skręty i śmiech. Za przyjaźnie, które przetrwały mimo burz. Epilog: OGSF Żyje w Wspomnieniach Choć minęły lata, OGSF pozostaje w naszych sercach. Numer 55,489 i nasz znak, który pozostanie symbolem tego, co stworzyliśmy razem. To więcej niż wspomnienia – to legenda, która nigdy nie umrze. Dziękujemy, OGSF, za wszystko.